بررسی و ارزیابی‌ ابعاد کمی و کیفی پایداری طبیعت‌گردی در روستاهای استان ایلام

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول

10.22034/farhang.2024.383980.1687

چکیده

استان ایلام در سال­های اخیر به واسطۀ قرارگرفتن در مسیر سفر به عتبات عالیات، به عنوان مقصدی برای گردشگری مطرح شد. وجود جاذبه­های فرهنگی و زیستی باعث شد تا در کنار گردشگری مذهبی، این استان به عنوان مقصدی برای طبیعت‌گردی نیز مورد اقبال قرار گیرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی رویکرد طبیعت‌گردی در ایلام و شناخت فرصت‌ها و تهدیدها؛ همچنین ارزیابی پایداری آن از منظر جامعۀ هدف انجام شده است. روش تحقیق در این مقاله، همبستگی - پیمایشی است. به منظور ارزیابی طبیعت‌گردی در استان، بر مبنای مطالعات پیشین و مشاهدات میدانی محقق، 31 شاخص تدوین گردید و بر اساس نمونه­برداری خوشه­ای و روش کوکران 600 پرسشنامه در روستاهای مقصد گردشگری استان توزیع شد. یافته­های تحقیق نشان می­دهند که توسعۀ طبیعت‌گردی در منطقه بر اساس ترکیبی از عوامل اقتصادی و توسعۀ گردشگری بوده که منجر به رابطۀ نابرابر قدرت و تعامل میان «محیط زیست طبیعی و انسان­» و «میزبان و مهمان» شده است. از دیدگاه مردم محلی نیز طبیعت‌گردی نتوانسته است اصول پایداری زیستی - فرهنگی را محقق سازد و رویکرد کنونی به پهنه­های گردشگری طبیعی استان آسیب رسانده است.

کلیدواژه‌ها