تبیین اصول و معیارهای طراحی مراکز پیشگیری از خودکشی با تأکید بر علت‌های خودکشی در مناطق پرخطر (نمونۀ موردی: ایلام)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد گروه معماری دانشگاه صنعتی جندی‌شاپور دزفول

2 عضو هیات علمی گروه معماری ، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی‌شاپور- دزفول

3 دانشگاه صنعتی جندی شاپور

چکیده

خودکشی پدیده‌ای پیچیده و وابسته به عوامل گوناگون روانشناختی، زیست‌شناختی و جامعه‌شناختی است. در دورۀ معاصر با افزایش جمعیت، گسترش صنعت و زندگی ماشینی و شیوع انواع بیماری‌های روحی و روانی، میزان خودکشی در جوامع افزایش محسوسی داشته است؛ در این بین استان ایلام به عنوان یکی از مناطق پرخطر شناخته شده و به گواهی پژوهش‌های انجام‌شده در چند دهۀ اخیر بیشترین میزان خودکشی را در مناطق مختلف کشور داشته است. یکی از راههای کاهش خودکشی در این منطقه و دیگر مناطق، تأسیس مراکز پیشگیری از خودکشی است تا در آنجا افراد آسیب‌دیده در درازمدت از خدمات بالینی، توان‌بخشی و سایر برنامه‌های حمایتی برخوردار شوند. این خدمات در جهت پیشگیری از عود مجدد اختلالات روحی و روانی و بهبود کامل آنان صورت می‌گیرد. هدف از این پژوهش برشمردن ریزفضاهای مرکز پیشگیری از خودکشی با توجه به علت‌های خودکشی در ایران است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و اسنادی و ابزار گردآوری داده‌ها مطالعات کتابخانه‌ای می‌باشد. نتایجی که از این پژوهش به دست آمده 10 حوز را شامل می‌شود که عبارتند از: حوزه‌های درمانی، روان‌درمانی، تلفنی، آموزشی، پژوهشی، توانبخشی، اداری، خدماتی، ورزشی- فرهنگی و حمایتی

کلیدواژه‌ها