شهر درهشهر از گذشتههای دور بهخصوص در دورهی ساسانیان از رونق و اهمیت بالای برخوردار بوده است. میزان اهمیت این منطقه زمانی روشنتر میشود، که در متون اوایل دورهی اسلامی با گزارشهای فراوانی از مورخین صدر اسلام در رابطه با شهر سیمره روبهرو میشویم. از طرف دیگر وجود آثار فراوان از دورهی ساسانی در این دیار، و وجود راههای مهم و استراتژیک که از این منطقه عبور میکند، نشان از اهمیت بسزای شهر سیمره در دوران ساسانی دارد. از جمله راههای مهم مسیری است، که از شوش آغاز شده و پس از گذشتن از سیمره به زاگرس مرکزی، و دیگری شاهراهی است که پس از عبور از لرستان به فلات مرکزی وارد میشود. کاوشهای نجاتبخشی جدیدی که در حوضهی دریاچهی سد سیمره انجام گرفت، زوایای دیگری از گذشتهی این دیار، بخصوص دورهی ساسانی را روشنتر ساخت. اما در این میان به فاصلهی 10 کیلومتری از شهر درهشهر به سمت پلدختر با تنگهای روبهرو میشویم که با عنوان تنگهی بهرام چوبین شناخته میشود. این تنگه شامل مجموعه بناهای است، که توسط حصار طبیعی صخرههای کبیرکوه و باروی بلند و طویل احاطه شده است. در این پژوهش تلاش شده است تا با معرفی این مجموعهی تاریخی-فرهنگی درک بهتر و علمیتری از بهدست آید. هدف از این پژوهش آشنایی با نحوهی ساخت و مدت زمان مسکون بودن این تنگه و اقدام به تعیین قدمت مجموعه بود. بر این اساس با توجه به بررسیهای که در سطح تنگه بهعمل آمد، اقدام به تهیه پلان بناهای موجود در تنگه شده و سفالهای بهدست آمده از بررسی طراحی و با سفالهای دیگر مناطق مقایسه شده است و در نهایت مجموعهی مورد نظر مربوطبه اواخر دورهی ساسانی و قرون اولیه اسلامی تشخیص داده شد.
محمدی, حمید, ساریخانی, مجید, & مردانی, یاسر. (1392). بررسی مجموعه آثارموجود در تنگه بهرام چوبین شهرستان دره شهر. فصلنامه علمی فرهنگ ایلام, 15(شماره 44 و 45), 78-94.
MLA
حمید محمدی; مجید ساریخانی; یاسر مردانی. "بررسی مجموعه آثارموجود در تنگه بهرام چوبین شهرستان دره شهر". فصلنامه علمی فرهنگ ایلام, 15, شماره 44 و 45, 1392, 78-94.
HARVARD
محمدی, حمید, ساریخانی, مجید, مردانی, یاسر. (1392). 'بررسی مجموعه آثارموجود در تنگه بهرام چوبین شهرستان دره شهر', فصلنامه علمی فرهنگ ایلام, 15(شماره 44 و 45), pp. 78-94.
VANCOUVER
محمدی, حمید, ساریخانی, مجید, مردانی, یاسر. بررسی مجموعه آثارموجود در تنگه بهرام چوبین شهرستان دره شهر. فصلنامه علمی فرهنگ ایلام, 1392; 15(شماره 44 و 45): 78-94.